برای گروهی از مردم هر نوع تفریح و لذت با احساس گناه همراه است. جالب اینجاست که همه ما افراد بالغی هستیم و کسی نمی تواند ما را مجبور کند به شکل خاصی زندگی کنیم.
چرا
خودمان خود را مجبور می کنیم طوری زندگی کنیم که دیگران بپسندند نه آن طور که
احساس لذت کنیم؟
بیشتر ما طوری رفتار می کنیم که گویی در “ رژیم لذت از زندگی” بسر می بریم! « نه الان نمی توانم بنشینم دیر شده، نه وقت ندارم خانم فلانی منتظر من است، باشه برای بعد …»
گاهی به تلویزیون نگاه می کنیم ولی چون کار مهم تری را در پیش داریم احساس گناه می کنیم.
آیا احساس گناه و لذت واقعی با هم سازگارند؟!
بعضی می گویند «مگر بچه شده ام » در واقع لذت بردن و خوشحالی را مخصوص دوران کودکی می دانند و بس.
بعضی می گویند« وقتی کارها تمام شد به تفریح می رویم» اما کارها کی تمام می شود؟!
شاید این عمر هدر رفته برای همه ما تجربه شده است. وقت آن رسیده که منطقی باشیم. اگر فکر می کنید سزاوار یک زندگی شاد و بانشاط هستید، کمی به بدن و روحتان استراحت بدهید و با انرژی بیشتر به زندگی ادامه دهید.
به راستی از چه چیز لذت می برید؟! آن را به بدنتان هدیه کنید.
بیشتر ما طوری رفتار می کنیم که گویی در “ رژیم لذت از زندگی” بسر می بریم! « نه الان نمی توانم بنشینم دیر شده، نه وقت ندارم خانم فلانی منتظر من است، باشه برای بعد …»
گاهی به تلویزیون نگاه می کنیم ولی چون کار مهم تری را در پیش داریم احساس گناه می کنیم.
آیا احساس گناه و لذت واقعی با هم سازگارند؟!
بعضی می گویند «مگر بچه شده ام » در واقع لذت بردن و خوشحالی را مخصوص دوران کودکی می دانند و بس.
بعضی می گویند« وقتی کارها تمام شد به تفریح می رویم» اما کارها کی تمام می شود؟!
شاید این عمر هدر رفته برای همه ما تجربه شده است. وقت آن رسیده که منطقی باشیم. اگر فکر می کنید سزاوار یک زندگی شاد و بانشاط هستید، کمی به بدن و روحتان استراحت بدهید و با انرژی بیشتر به زندگی ادامه دهید.
به راستی از چه چیز لذت می برید؟! آن را به بدنتان هدیه کنید.
کمی تامل کنید و قدری تفکر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر