محمّد
در استراتژی به دام انداختن انسانها برای پیروی از پیامبریش از دکترین وعده و تهدید
بهره می گرفت. در حقیقت وی با مخفی شدن در پشت الله ناپیدا و نامرئی تازیان و سخن
گفتن از زبان او و خلق بهشت و جهنم به اسم او، با نشان دادن سیاست هویج و چماق به
انسانهای عصر خود در پی فریب و رام کردن قبایل مختلف شبه جزیره حجاز (عربستان) بود.
در واقع او در ذهن مردمان زمان خود این شبه را ایجاد کرده بود که پیروی از او یک
بازی برد برد است. اگر در راه الله که منظور خود او بوده است بجنگند و پیروز شوند،
ضمن خشنود کردن الله به غنایم زیادی دست خواهند یافت و اگر کشته شوند، باز برده
اند و با کسب رضایت مندی الله به بهشت رفته تا با حوریان همیشه باکره تا ابد به
خوشی زندگی کنند!! هر
کس هم در این پیام و گفته های او شک و شبه ای حس می کرد و خواهان پیروی از او نمی
شد، به جهنم آخرت تهدید می گردید و در صورت سرسختی و مقاومت بیشتر برای همراه نشدن
با محمّد در همین دنیا با شمشیر اسلام محمّدی روبرو می شد.آیات 154
تا 158 از سوره بقره و تحلیل این آیات به نکات بسیار جالب، مهم و سوال برانگیزی
اشاره می کند که حتی نمونه هایی از آنرا در همین زمان خودمان شاهد بوده و هستیم.
کمی تامل کنیم و قدری تفکر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر